Algemeen
Jan Bolhuis, 73 jaar en ik woon in Canada, in een klein plaatsje, GadsHill, vlak buiten Stratford,
bekend vanwege het Shakespeare Festival in 3 theaters.

Ik ben in Geleen op de Lindenheuvel geboren en op mijn negende naar Brunssum verhuisd,
waar mijn vader een stomerij begon. Ons gezin woonde boven de zaak op de Kerkstraat. Te voet ging ik naar de gereformeerde School met de Bijbel, vlakbij het voetbalveldje op het oude Kerkeveld. Op de terugweg ging ik door de struiken bergaf om daar te komen en dan maar voetballen, iedere dag na school. Na op het Grotius College de HBS te hebben afgemaakt, ging ik naar de Sportacademie in
Arnhem. Die heb ik niet afgemaakt want ik kreeg een baan aangeboden bij de belastingdienst
in Heerlen.

Toen ik 49 jaar geleden met Margriet Jacobs, dochter van Sjra Jacobs, trouwde, verhuisde ik
naar ons eerste huis op de Doorvaartstraat. Daar kregen wij in 1980 onze eerste zoon, Eelco.
Na 9 jaar bij de belastingdienst gewerkt te hebben en op vakantie te zijn gegaan bij mijn zus in
Canada, ben ik voor het bedrijf van mijn zus en zwager gaan werken in 1982. Het eerste jaar
vloog voorbij want alles was nieuw; daarna toch wel even lastig want we misten natuurlijk
familie, vrienden en de kantine bij De Leeuw. Uiteindelijk kwam het goed want we zijn immers
nog steeds hier.

Na 4 jaar voor mijn zwager te hebben gewerkt ben ik als steward voor CP Air gaan werken. CP
Air via omwegen werd uiteindelijk Air Canada en daar werd ik Purser tot mijn pensioen in 2016.
In 1995 werd onze tweede zoon, Owen, geboren. Wij zijn nu ook de opa en oma van 3
kleinkinderen, Klaas-Jan (15), Paxtynn (bijna 13) en Enzo (2).
Wij genieten van ons pensioen en komen vaak naar Europa, meestal Nederland en Spanje. 

Mijn actieve voetbalperiode
CSVT in Treebeek was de eerste voetbalclub waar ik met mijn negende lid werd. Moest op de fiets naar trainingen en wedstrijden. Eén van de “hoogtepunten“ was het verliezen met 16-0 tegen EHC jeugd die toen kampioen werden. Na afloop kregen we limonade en een snack, tja toen smaakte die nederlaag niet zo slecht meer. De Leeuw speelde in de derde klasse en ik in de onderafdeling. Nadat ik verkering kreeg met Margriet, kwam haar broer Jan Jacobs eens naar een wedstrijd bij CSVT kijken. Hij zei dat ik bij De Leeuw moest komen en dat heb ik ook gedaan. 

Ik heb een heerlijke tijd bij De Leeuw gehad. Kameraadschap, vriendschap, van het kleedlokaal tot de aanhangers en de kantine, iedereen en alles was top. In Canada heb ik ook nog een paar jaar gevoetbald. Daarna ben ik trainer van het jeugdelftal en voorzitter van de club in Listowel (Ontario) geweest. Ook ben ik jarenlang scheidsrechter geweest voor de highschool teams en de senior league in Stratford en omgeving. 

Contacten
Ik volg De Leeuw met de nieuwsbrieven en natuurlijk de uitslagen op zondag via internet. Ik ben nog naar een nichtje dat bij jullie voetbalt komen kijken toen jullie de nieuwe kantine aan het bouwen waren. Ik hoop snel weer eens binnen te komen wippen. 

Het is heel mooi dat Erik contact heeft opgenomen voor dit interview.